#α.π._07

[...Οπερέττα: Αυτό το αμείλικτα χαρωπό «εμπρός, μαρς» της Ιστορίας...]

Read more … #α.π._07

#α.π._06

[...Όσοι μεγαλώσαμε με παραμύθια δεν ξέρουμε πια καθόλου τι να κάνουμε με τα διδάγματά τους...]

Read more … #α.π._06

#α.π._05

[ Είμαστε και αυτό που σπάει και αυτό που απομένει. ]

Read more … #α.π._05

#α.π._04

[ όσο μεγαλώνω, σιγουρεύομαι ότι η μετατροπή του ατομικού ή/και του συλλογικού βιώματος (και κυρίως του πάθους και του παθήματος) όχι μόνο σε Γραφή, αλλά κυρίως σε Γλώσσα, είναι η κύρια δουλειά της Λογοτεχνίας ]

Read more … #α.π._04

#α.π._03

[ σε μια παράξενη εποχή, όπου αρχίζουν να χάνονται βεβαιότητες ετών, μπορεί και αιώνων, και εγκαθίσταται γενικευμένη σύγχυση, πόσο μπορεί να προσφέρει η τέχνη και η λογοτεχνία; ]

Read more … #α.π._03

#α.π._02

[ εν μέσω κορωνοϊού και θυμάτων, φόβου και θανάτων, ακαριαίου εγκλεισμού μας και (κυρίως εν όψει νέου οικονομικού κατακλυσμού) πλέον σταδιακού απεγκλωβισμού μας, η γη κάτω απ’ τα πόδια μας έχει μετατραπεί για τα καλά σε κινούμενη άμμο... ]

Read more … #α.π._02

#α.π._01

Αν στην απομόνωση –τώρα που με το διαδίκτυο μπορούμε– βλέπαμε και ακούγαμε και διαβάζαμε αριστουργήματα...

Read more … #α.π._01
Στη στήλη αυτή, ο Βασίλης Αμανατίδης εκπέμπει σχόλιά του ή και δοκιμιακά θραύσματα (συνημμένα κάθε φορά με ένα αντιστικτικό απόσπασμα από ποίημα ή πεζό του). Η φανερή ή κρυφή αφετηρία τους: από την επικαιρότητα. Η έκφραση: πεζή. Ο πυρήνας: σταθερά ποιητικός. Ο τρόπος: όσο γίνεται απροσποίητος. Η πρόθεση: περιποιητική προς τον αναγνώστη.