Sweet 16

Γιώργος Χουλιάρας

[ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ]

Κανείς πια δεν θυμάται, έπειτα από τόσα χρόνια, ούτε ένα περιστατικό που όσοι έζησαν εκείνη τη χρονιά θεωρούσαν ότι σημάδεψε όλους για πάντα. Εντούτοις, ο αιώνας αυτός υπήρξε κάποτε 16 ετών, έτος όταν (όπως κάθε debutante) εκπουτανίστηκε στη σεμνή εκείνη τελετή κάθε καλής κοινωνίας όπου, μαζί με ακριβά ρούχα, επιδεικνύονται επίσης ακριβές, αν όχι ακριβείς, γνώσεις μιας ετυμολογίας που ταυτίζει παιδοφιλία και αγάπη για τα παιδιά.

Βέβαια είναι φυσικό κανείς να μη θυμάται τι είχε συμβεί το 2016, ούτε καν την αναστάτωση που επέφερε η ειδησεοψυχαγωγία (infotainment) παγκοσμιοποιώντας την ταύτιση με θύματα τρομοκρατικών χτυπημάτων, αφού λύση είχε βρεθεί με τη δημιουργία τρομοκρατικών πάρκων. Υποκαθιστώντας αρχαίες εκδοχές ψυχαγωγικών πάρκων, όπως η Ντίσνεϊλαντ, οι νέοι αυτοί φορείς λειτουργούσαν ως οργανωμένοι χώροι τυχαίων συναντήσεων (ένα είδος dating) επίδοξων τρομοκρατών, που αντιμετώπιζαν δυσκολίες εξεύρεσης στόχων, με εκείνους, ακόμη και οικογένειες, που επιδίωκαν ή δεν απέκλειαν τη συμμετοχή τους σε ακραία σπορ. Ταυτόχρονα διευκόλυναν όχι μόνον τις αρχές, που μπορούσαν να επικεντρώσουν το διωκτικό ενδιαφέρον τους, αλλά επίσης τα μέσα ενημέρωσης, που διατηρούσαν μόνιμους ανταποκριτές και συνεργεία στα τρομοκρατικά πάρκα, καθώς και νέους αναλυτές που είχαν την ευχέρεια να τεκμηριώνουν τις απόψεις τους επιτόπου.

Περιζήτητα από επενδυτές, γιατί αποτελούσαν φυτώρια καινοτομίας που συνδέεται στενά με κάθε μορφής επιδίωξη και δίωξη, και από διάσημες πόλεις, που αφειδώς προσέφεραν χώρους που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν τις εγκαταστάσεις τους, αφού προσέθεταν νέες θέσεις εργασίας (έστω ανθυγιεινής, όπως κάθε εργασία όμως),τα τρομοκρατικά πάρκα επέτρεπαν επίσης μια όσμωση πολιτισμών, καθώς γρήγορα είχαν καταστεί οι πιο ελκυστικοί προορισμοί στην Ευρώπη, όπου συνέρρεαν αναρίθμητοι επισκέπτες από άλλες ηπείρους για να συμμετάσχουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στις ατραξιόν που συνέχιζαν να διαφημίζουν διακριτικά μέσω της ειδησεογραφικής κάλυψης των θηριωδιών που διαπράττονταν.

Πολλαπλώς ικανοποιημένοι ήταν και οι παρ’ ολίγον άνεργοι, μετά τη διάλυση των διεθνών οργανισμών, επιτελείς του συγχωνευμένου πλέον ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, η συμβολή των οποίων στη μη τήρηση διεθνών συμφωνιών είχε αποδειχθεί καταλυτική. Διότι πράγματι τα τρομοκρατικά πάρκα, που έσωσαν την τιμή (την αξιοπρέπεια και οικονομία, δηλαδή, ως δύο όψεις του ιδίου νομίσματος) του πολιτισμένου κόσμου, δεν αποτελούσαν παρά μια εύλογη μετεξέλιξη ρυθμίσεων που είχαν μετατρέψει άσυλα μεταναστών και καταυλισμούς προσφύγων σε εστίες τρόμου. Η διαφορά ήταν ότι οι χώροι και τα πάρκα αυτά, που άλλοτε επιδιωκόταν να απωθηθούν στην περιφέρεια ή σε χώρες εκτός του μητροπολιτικού τόξου, αποτελούσαν τώρα αιτία και αφορμή φορολογικών κινήτρων ώστε να εγκατασταθούν σε μητροπόλεις, δεδομένων των πολλαπλασιαστικά ευεργετικών επιπτώσεών τους. 

Καμία χώρα άξια του ονόματός της δεν μπορούσε πλέον να διανοηθεί τη συνέχεια της ευημερίας και της ευνυκτίας της, αν δεν προσέφερε διευκολύνσεις για τη δημιουργία τρομοκρατικών πάρκων σε μεγάλες πόλεις και κεντρικά σημεία της. Η ρυθμισμένη επιστροφή του τρόμου στο κέντρο δεν απέκλειε βέβαια την επανεξαγωγή του στην περιφέρεια με τον ίδιο τρόπο που άλλοτε είχαν δημιουργηθεί παραρτήματα του Λούβρου ή του Μουσείου Γκούγκενχαϊμ σε άλλες χώρες.

 

(πρώτη δημοσίευση: περιοδικό ΧΡΟΝΟΣ, 9 Ιανουαρίου 2017)

ΧΡΟΝΟΣ #45, 9 Ιανουαρίου 2017

Δείτε επίσης στην ίδια ενότητα:

«Μαύρη Παρασκευή» (τχ. 44)

«Παραστάσεις πραγματικότητας» (τχ. 43)

«Παγκοσμιοποίηση» (τχ. 39)

«Βραβείο για τοπολογικό πρόβλημα» (τχ. 38)

«Μετά το τέλος του κόσμου» (τχ. 30)

«Ενοποίηση Συνειδήσεων» (τχ. 29)

«Ανία της άνοιας» (τχ. 29)

«Οι αναποφάσιστοι» (τχ. 29)

«Το χρυσό μνημόνιο» (τχ. 28)

 

Ο Γιώργος Χουλιάρας (Εικονομαχικά, 1972, Δρόμοι της μελάνης, 2005, Λεξικό αναμνήσεων, 2013) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έζησε πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη, ενώ το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του.

Yiorgos Chouliaras (Iconoclasm, 1972, Roads of Ink, 2005, Dictionary of Memories, 2013) was born in Thessaloniki and lived for many years in New York. In 2014, he was awarded the Ouranis Prize of the Academy of Athens for his work in its entirety.