Παραστάσεις πραγματικότητας

Γιώργος Χουλιάρας

[ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ]

Χρόνια αργότερα, όταν είχε γίνει αποδεκτό ότι οι κάτοικοι ανεξάρτητων χωρών δεν μπορούν να συνεννοηθούν, αφού μιλούν διαφορετικές γλώσσες, όπως Valleyglish στη Δημοκρατία της Καλλιφρόνοιας και Spanglish στο Βασίλειο της TEXXON, που εκτεινόταν και από τις δύο πλευρές του υποβρύχιου τείχους στον Κόλπο του Μεξικού, Κινέζοι επενδυτές συνέχιζαν να διεκδικούν σε βρετανικά δικαστήρια του Χονγκ Κονγκ (που κτήριο κτήριο είχε μεταφερθεί στον ασιατικού ελλιμενισμού Πειραιά) τις αποδόσεις των μεριδίων τους από αρχαία αμερικανικά ομόλογα και παραγωγές ακατάληπτων, λόγω σπικάζ στα αγγλικά, ντοκιμαντέρ για κλιματικές αλλαγές που δεν απασχολούσαν πια κανέναν.

Ψηλά από τους λόφους της νήσου Χόλιγουντ μπορούσες να φανταστείς το τσουνάμι που είχε λύσει τα προβλήματα ύδρευσης της περιοχής καταπνίγοντας τους παραθαλάσσιους οικισμούς, ενώ περιμέναμε το ελικόπτερο να μας μεταφέρει πάνω από τον τρεις φορές ισοπεδωμένο από σεισμούς τρισάγιο Φραγκίσκο, πριν πάρουμε το υδραερόπλοιο της επιστροφής για την Πάνω Πόλη της άλλης ακτής, τους υψηλότερους δηλαδή ορόφους σε ουρανοξύστες της άλλοτε νέας Υόρκης που παρέμεναν ακόμη έξω από τα νερά που δρόσιζαν τα χλιαρά ρεύματα της Αρκτικής.

Acropolitics (DEMO) ονομαζόταν το ριάλιτι σόου στο οποίο συμμετείχαμε και κάλυπτε τα έξοδα της επίσκεψής μας στο διαρκώς προβληματικό βόρειο ημισφαίριο με χορηγίες από νότιους μεγιστάνες της Νευρασίας και ιδίως της Αφρικής, η οικονομική ευρωστία της οποίας στήριζε ανθρωπιστικές και εκπαιδευτικές αποστολές για την καταπολέμηση τόσο του υποσιτισμού σε περιοχές με δημητριακά (η του υποαραβοσιτισμού αν προτιμούσαν καλαμπόκι και ούτω καθεξής) όσο και του αναλφαβητισμού σε περιοχές όπου κυριαρχούσαν αλφαβητικές γλώσσες (ή του ανιδεογραμματισμού, αν επρόκειτο για ιδεογραμματικές γλώσσες). 

Τώρα που η μετανάστευση απαγορευόταν διεθνώς, αποστολή μας ήταν η Ακροπολιτική, η επέκταση δηλαδή της πολιτικής στα άκρα ή η διεύρυνση της DEMOκρατίας, αν θέλετε, μέσω δαιμονικών επιδείξεων (DEMOnstrations) που διαδήλωναν την προέλευση των κοινών στοιχείων κάθε συμβίωσης, έστω και αν η ιστορία είχε πλέον καταργηθεί από την ακατάσχετη ροή ψυχαγωγικών ειδήσεων. Υποχρέωσή μας, επομένως, ήταν η δημιουργία εντυπώσεων επίλυσης, όπως απαιτεί κάθε πολιτική, των ζητημάτων εκείνων που καθιστούν τη ζωή δύσκολη και ταυτόχρονα ενδιαφέρουσα για τους τηλεθεατές που μπορούσαν να παρακολουθούν κάθε μας κίνηση μέσω συσκευών κοινωνικής δικτύωσης, οι οποίες επίσης κατέγραφαν ανατροπές μετρήσεων ακροαματικότητας, τηλεθέασης, τηλεόσφρησης, τηλεγεύσης και τηλεαφής, αναλόγως του ποια αίσθηση προέβαλε η εκάστοτε εταιρεία κατασκευής της συσκευής.

Όπου πηγαίναμε, ψηφίζαμε.

Ψηφίζαμε για ζητήματα που αντιμετώπιζε το μέρος το οποίο επισκεπτόμασταν, για ζητήματα που μας δημιουργούσε το μέρος όπου βρισκόμασταν, για ζητήματα που δημιουργούσαμε εμείς πηγαίνοντας. Δεν υπήρχε τέλος στα ζητήματα αυτά ούτε στις ψηφοφορίες. Ταυτόχρονα, η δράση μας έδινε λύση σε σημαντικά προβλήματα νομιμοποίησης. Δεν υπήρχε πια πρόβλημα αποχής, γιατί το να ψηφίζουμε αποτελούσε προϋπόθεση της συμμετοχής μας στο ριάλιτι σόου. Καθώς ψηφίζαμε οι ίδιοι, συμμετέχοντας άμεσα στη διαδικασία και όχι μέσω αντιπροσώπων, ούτε πρόβλημα αντιπροσωπευτικότητας υπήρχε, ενώ επίσης είχαν ξεπεραστεί οποιεσδήποτε ενστάσεις παρέπεμπαν σε ελιτισμό ή λαϊκισμό.

Η δράση μας ήταν συνεχώς επίκαιρη, ενώ αμείωτο παρέμενε το ενδιαφέρον των τηλεθεατών, το οποίο διασφάλιζε ο ψυχαγωγενημερωτικός χαρακτήρας που είχε η αποστολή μας ως παράσταση πραγματικότητας, όπως άλλωστε όλες οι διεθνείς αποστολές. Κανείς δεν μπορούσε να ισχυριστεί ότι η δράση μας δεν ήταν πραγματική, όταν πράγματι την ενίσχυε το γεγονός ότι επρόκειτο για παράσταση, με τον ίδιο τρόπο που το θέατρο ενισχύει τη ζωή και οι τελετουργίες ενσαρκώνουν τις πεποιθήσεις. Δίδυμες εκφράσεις της πόλης όπου μεγάλωσαν, θέατρο και πολιτική είχαν προετοιμάσει το έδαφος όπου άνθιζε η τηλεθέαση.

Μια τελευταία ματιά από τις κουίντες επιβεβαίωνε ότι η αδυναμία εκδημοκρατισμού παραστάσεων παγκοσμιοποίησης συνεπάγεται παγκοσμιοποίηση παραστάσεων δημοκρατίας.

 

(πρώτη δημοσίευση: περιοδικό ΧΡΟΝΟΣ, 18 Noεμβρίου 2016)

ΧΡΟΝΟΣ #43, 18 Νοεμβρίου 2016

Δείτε επίσης στην ίδια ενότητα:

«Παγκοσμιοποίηση» (τχ. 39)

«Βραβείο για τοπολογικό πρόβλημα» (τχ. 38)

«Μετά το τέλος του κόσμου» (τχ. 30)

«Ενοποίηση Συνειδήσεων» (τχ. 29)

«Ανία της άνοιας» (τχ. 29)

«Οι αναποφάσιστοι» (τχ. 29)

«Το χρυσό μνημόνιο» (τχ. 28)

 

Ο Γιώργος Χουλιάρας (Εικονομαχικά, 1972, Δρόμοι της μελάνης, 2005, Λεξικό αναμνήσεων, 2013) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έζησε πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη, ενώ το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του.

Yiorgos Chouliaras (Iconoclasm, 1972, Roads of Ink, 2005, Dictionary of Memories, 2013) was born in Thessaloniki and lived for many years in New York. In 2014, he was awarded the Ouranis Prize of the Academy of Athens for his work in its entirety.