Από εκδότη σε εκδότη:

1. Μάγγη Μίνογλου (εκδ. Κριτική)

Π. Δουβίτσας: Ποια είναι η παρούσα κατάσταση των εκδοτών πανεπιστημιακών συγγραμμάτων;


Μ. Μίνογλου: Μέσα στα τριάντα χρόνια εκδοτικής δουλειάς μου, δουλειάς καθόλου εύκολης, λόγω των πολλών σταδίων επεξεργασίας ενός βιβλίου και του συντονισμού τους, ώστε το προϊόν να είναι έτοιμο στην ώρα του για διανομή στους φοιτητές, το σύστημα που ισχύει πέρασε από πολλές αλλαγές. 

Μερικές από αυτές αιτιολογημένες, άλλες εντελώς αναιτιολόγητες, αν σκεφτεί κανείς ποιος οφείλει να είναι ο σκοπός που υπηρετεί ένα πανεπιστημιακό σύγγραμμα που είναι σύγχρονο και φροντισμένο. Διότι η ποιότητα σαφώς μετράει.

Ο κλάδος των εκδοτών πανεπιστημιακών συγγραμμάτων τις δέχτηκε όλες, ακόμη κι αν το κόστος τους ήταν κάθε φορά εξαιρετικά σοβαρό. Συνεχίζουμε πληρώνοντας με συνέπεια τους φόρους και τις εργοδοτικές μας εισφορές. Εμμένουμε στην ποιοτική δουλειά, βελτιώνοντας τα χαρακτηριστικά του έντυπου βιβλίου. Επενδύουμε κεφάλαια σε νέα συγγράμματα αλλά και σε αναθεωρημένες εκδόσεις, τόσο των μεταφρασμένων όσο και των ελληνικών συγγραμμάτων. 

Δημιουργούμε θέσεις απασχόλησης και εισόδημα τα δέκα αυτά χρόνια της κρίσης.

Παρ’ όλα αυτά παραμένουμε απλήρωτοι επί ενάμιση χρόνο!

Τι εξυπηρετεί άραγε αυτή η πολιτική;

Πολλές επιχειρήσεις θα κλείσουν από αυτή την έλλειψη ρευστότητας. Διότι οι επιχειρήσεις από αυτό κλείνουν, κι ας ειναι υγιείς.

Ένας κλάδος που πλήττεται έτσι, μοιραία θα χαθεί. Και την επόμενη μέρα δε θα μπορέσει να ανα-συσταθεί. Το κενό θα μείνει για να θυμίζει σε πολιτικούς, διδάσκοντες, φοιτητές και γονείς ότι η Ανώτατη Παιδεία δεν είναι μια πολυτέλεια. Είναι αδήριτη ανάγκη μιας σύγχρονης κοινωνίας.

(πρώτη δημοσίευση: περιοδικό ΧΡΟΝΟΣ, 31 Ιουλίου 2017)

 

ΧΡΟΝΟΣ #51, 31 Ιουλίου 2017

Με τις υπερβολικές καθυστερήσεις στις πληρωμές του Υπ. Παιδείας για τα συγγράμματα (που μετρούν ήδη δυόμισι εξάμηνα) οι εκδότες επιστημονικών βιβλίων, ένας κλάδος του εκδοτικού χώρου που μέχρι στιγμής δεν είχε επηρεαστεί ιδιαίτερα από την κρίση, βρίσκονται πια σε σοβαρό κίνδυνο. Με αφορμή την πρώτη επιστολή του ΣΕΕΒΙ στις 23/6 και την πιο πρόσφατη «ύστατη έκκλησή» του προς τον πρωθυπουργό, στις 24/7 ο Π. Δουβίτσας (εκδ. Νεφέλη / fairead.net) συνομιλεί με συναδέλφους του.

Ένας κλάδος που πλήττεται έτσι, μοιραία θα χαθεί. Και την επόμενη μέρα δε θα μπορέσει να ανα-συσταθεί. Το κενό θα μείνει για να θυμίζει σε πολιτικούς, διδάσκοντες, φοιτητές και γονείς ότι η Ανώτατη Παιδεία δεν είναι μια πολυτέλεια. Είναι αδήριτη ανάγκη μιας σύγχρονης κοινωνίας.