Zbigniew Herbert

Ένα έρημο νησί με τον ζαχαρένιο κρατήρα ενός ηφαιστείου. Στη μέση του απαλού νερού, καλαμιές και ένας ψαράς με την βάρκα του. Λίγο πιο πάνω απλώνεται, σαν τους κλώνους μιας μηλιάς, άλλο νησί, με μια παγόδα κι ένα γεφυράκι, όπου οι εραστές σμίγουν κάτω από το ανθισμένο φεγγάρι. 

Αν αυτό ήταν όλο, θα είχαμε ένα ωραίο επεισόδιο:  την ιστορία του κόσμου σε λίγες λέξεις. Όμως επαναλαμβάνεται στο διηνεκές με απερίσκεπτη, πεισματική ακρίβεια: ηφαίστειο, εραστές, φεγγάρι. 

Δεν θα μπορούσε κανείς να προσβάλλει πιο βάναυσα τον κόσμο.

Zbigniew Herbert

Bezludna wyspa z cukrową głową wulkanu. W środku płaskiej wody rybak z wędką i trzciny. Wyżej wyspa rozłożysta jak jabłoń, z pagodą i mostkiem, na którym spotykają się zakochani pod pączkującym księżycem.

Gdyby na tym zakończyć, byłby ładny epizod - historia świata w paru słowach. Ale to się powtarza w nieskończoność, z bezmyślną, upartą dokładnością - wulkan, rybak, zakochani, księżyc.

Nie można bardziej obrazić świata.