1.
Πλέον το θυμίαμα του τσιγάρου του
αναδεύουν του υπόνομου οι γρίλιες
όπως αργές ρουφηξιές από άρρωστου
ορό –που πρέπει να μετρήσει χίλιες

και βγαίνει –αίφνης: θαυματουργός, υγιής.
Έχει να μοιράσει αντίδωρο εύφλεκτο:
πρέπει να δροσίσει τους παρίες της γης
στον ίσκιο της φλόγας του οίκου των

εύπορων: όσων με τέχνη, όσο λίγοι,
εθισμένοι στην ανισοσυλλαβία
του βίου, κλέβανε πάντα στο ζύγι.
Τώρα το βιος τους μετράει με τη βία.  


2.
Φοράει τα κοσμικά του και διαβαίνει. Στου μετρό
τα χαρακώματα ψαρεύει αποστόλους.
Νεομάρτυρες της επισφάλειας σε θόλους,
σκαλωσιές, αγιογράφοι των ηλεκτρικών βιτρώ

με στιλβωμένα απ’ τον ιδρώτα φωτοστέφανα.
Δεν θα γλυκάνει με όπιο του υπάλληλου τον άρτο.
Θα απονείμει αντίστροφη συγκομιδή των σπάρτων:
Στάχυα για τους πληβείους και για τους πατρίκιους δρέπανα.

Έτσι όπως ανακατεύτηκαν των τάξεων τα ταρώ
και είναι αυτός η τράπουλα, ταχυδακτυλουργός
και κρίση –τραβάει ένα φύλλο: Πυροτεχνουργός.
Ζώνεται τη ρομφαία του να εισέλθει στο μετρό.