– αλυσίδες τρίζουν –

«Τότε καιρός απαγωγή και το στεφάνι σπείρα. Και γόνατα παίζοντας στον τόπο κεφαλιών η κλήρωση σφουγγάρι. Ώρα τρεις επιγραφές οι άνομοι. Κακούργος απαίτηση και κρίμα δικαίως άτοπο. Εαυτόν άλλους φέρει και τότε σκότος κι ήταν έξι. Και κραυγή το χώμα και σχισμές και στην πόλη φαντάσματα γυρνούν. Και τότε φωνή και το γεννώμενο τα στήθη όντως αυτός» 

– αλυσίδες τρίζουν –

Τέσσερα φύκια δεμένα στον πολυέλαιο της πίπιζας σβήνουν κερί και φέρνουν τον ρινόκερο στην αφίσα του Προδρόμου 
Γεκτενίγια τρίζουν αλυσίδες στο ιερό των επιμύθιων οι άκρες πορεύονται στον καπνό του τέλους της αρχής του δημάρχου μπροστά στο κιγκλίδωμα της ανάσας του σώματος την Δευτέρα Τρίτη Τετάρτη παρουσία θα φωνάζουν απών στο Μοχάβε να δουν τον ουρανό πιο κόκκινος να γίνεται καπνός της αρχής του τέλους