Ἀνθὴ Λεούση
ΙΞΟΒΕΡΓΕΣ
β΄
Τί ὑπέροχη μέρα γιὰ χορὸ καὶ παρέλαση –
ψηλοτάβανη σὰν ἀποθήκη σκοτεινὴ συνάμα κι ἡλιόλουστη.
Θριαμβευτικὰ ὑγιὴς καὶ στὸ πνεῦμα ὑπέρλαμπρη –
σὰν μαμαλίγκα – καὶ σὰν ἀμβροσία.
Τί ὄμορφη μέρα σὰν κοσμηματοπώλισσα –
καὶ σὰν νεαρὴ ταχυδρόμος σὲ παγκόσμιο πόλεμο.
Τί θαυμάσια μέρα – μὲ τόσα πράγματα ἀφύλακτα –
καὶ μὲ κλέφτες περαστικοὺς καὶ διαβάτες ἐλαφροδάχτυλους.
Μὲ λημέρια ἀνθρώπινα – μὲ ἀναρρωτήρια –
καὶ μὲ δῶρα – τί θεσπέσια μέρα – ἀπ’ τὸν ἄλλο κόσμο
σταλμένα.