Γιάννης Κοντός

ΤΑ ΟΣΤΑ

20.
 
Απάνω στα σκοτωμένα ποιήματα
γράφονται άλλα ποιήματα.
Έτσι συνεχίζεται η καταστροφή
του κόσμου.
 
 
22.
 
Όταν πεθάνεις, θα κυλάω μεγάλους
βράχους προς την πόλη ‒ δε θα υπάρχει
όμως ήχος ‒
 
 
85.
 
Όταν μας φωτογραφίζουν οι δολοφόνοι.
 
 
 
100.
 
Επιμένω: το μαύρο χαμόγελο 
του Καρυωτάκη (και η βλακεία σας
πενήντα τρία χρόνια στα ρηχά).
 
 
133.
 
Ανακεφαλαιώνοντας: η πάνινη μπάλα
που κλοτσάμε όλη νύχτα είναι το μάτι 
του Κύκλωπα. Θα ξυπνήσει, θα φορέσει
το μάτι του, θα μας φάει.

Go back