Γιάννης Κοντός
ΤΑ ΟΣΤΑ
20.
Απάνω στα σκοτωμένα ποιήματα
γράφονται άλλα ποιήματα.
Έτσι συνεχίζεται η καταστροφή
του κόσμου.
22.
Όταν πεθάνεις, θα κυλάω μεγάλους
βράχους προς την πόλη ‒ δε θα υπάρχει
όμως ήχος ‒
85.
Όταν μας φωτογραφίζουν οι δολοφόνοι.
100.
Επιμένω: το μαύρο χαμόγελο
του Καρυωτάκη (και η βλακεία σας
πενήντα τρία χρόνια στα ρηχά).
133.
Ανακεφαλαιώνοντας: η πάνινη μπάλα
που κλοτσάμε όλη νύχτα είναι το μάτι
του Κύκλωπα. Θα ξυπνήσει, θα φορέσει
το μάτι του, θα μας φάει.