Είσαι το πεδίο των συναντήσεων.

Δεν ψάχνεις αλλά βρίσκεις συνεχώς.

Χωρίς αποτίμηση.

Η συνέχεια δεν σε συνέχει.

Είσαι ασυνεχής χωρίς διακοπή.

Ούτε αποκλείεις, ούτε συμμετέχεις.

Είσαι συγγενής εγγενής.

Επικεντρωμένος συγκεντρωμένος όπως η μέλισσα

στα βάθη ενός λουλουδιού

δεν ακούει παρά το βόμβο του κορμιού της.

 

 

 

 

 

Είσαι άγνωστος μέσα στο άγνωστο. Τι μπορεί να προκύψει από αυτή την εξίσωση; Μόνο το ατέρμονο.

Ένα μικρό στερεό υπόλοιπο σταλάζει μέσα σου σαν μαργαριτάρι χωρίς να το ξέρεις.

Συστήνεσαι ασταμάτητα.

Είσαι η μοναδική στιγμή κατάληψης του κέντρου.

Είσαι κέντρο με απεριόριστη ή μάλλον απροσδιόριστη περιφέρεια το οποίο και εγκαθίσταται χωρίς πρόθεση αλλά με ακρίβεια στο κέντρο από καθετί, δημιουργώντας αυτόματα και χωρίς προσπάθεια ένα αέναο κλείδωμα που δεν παγιδεύει.

Είσαι ένα κέντρο κινούμενο.

Αργότερα θα μετακινηθείς στην περιφέρεια και αναπόφευκτα θα εξοριστείς από αυτή την περιοχή χωρίς να μπορείς ποτέ να επιστρέψεις.

Αυτή τη χώρα που θα μείνει πάντα απερίγραπτη θα ονομάσεις πατρίδα.