Friedrich Hölderlin
ΔΑΚΡΥΑ
Ουράνια αγάπη! Τρυφερή! Αν σε
Ξεχνούσα, αν εγώ, ω εσείς μόρσιμα,
Φλογισμένα, γεμάτα στάχτη
Έρημα κι από καιρό απομονωμένα
Εσείς αγαπητά νησιά, του έξοχου Κόσμου μάτια!
Για σας μονάχα νοιάζομαι τώρα, για σας
Ακτές, εκεί που τα ινδάλματα πληρώνουν
την αγάπη, κι όμως επουράνια μόνο.
Αφού με περισσή ευγνωμοσύνη υπηρέτησαν
Εκεί τις μέρες της αγάπης οι ιεροί
Και ήρωες μαινόμενοι· και δέντρα
Πολλά, και πολιτείες υψώθηκαν
Ορατές όπως ο νοήμων άνθρωπος· τώρα είναι
Οι ήρωες νεκροί, τα νησιά της αγάπης σχεδόν
Αποσαθρώθηκαν. Μα έτσι πρέπει εξαπατημένος
Να μένει ο παντοτινά αφελής έρωτας.
Εσείς απαλά δάκρυα μην καταλύσετε εντελώς
Το φως των ματιών μου, μα μια ανάμνηση,
Για έναν ευγενικό μου θάνατο,
Απατηλή, κρυφή, αφήστε να περισωθεί.
Μετάφραση: Αντώνης Ψάλτης
Friedrich Hölderlin
THRÄNEN
Himmlische Liebe! zärtliche! wenn ich dein
Vergäße, wenn ich, o ihr geschicklichen,
Ihr feurgen, die voll Asche sind und
Wüst und vereinsamet ohnedies schon,
Vergäße, wenn ich, o ihr geschicklichen,
Ihr feurgen, die voll Asche sind und
Wüst und vereinsamet ohnedies schon,
Ihr lieben Inseln, Augen der Wunderwelt!
Ihr nämlich geht nun einzig allein mich an,
Ihr Ufer, wo die abgöttische
Büßet, doch Himmlischen nur, die Liebe.
Ihr nämlich geht nun einzig allein mich an,
Ihr Ufer, wo die abgöttische
Büßet, doch Himmlischen nur, die Liebe.
Denn allzudankbar haben die Heiligen
Gedienet dort in Tagen der Schönheit und
Die zorngen Helden; und viel Bäume
Sind, und die Städte daselbst gestanden,
Gedienet dort in Tagen der Schönheit und
Die zorngen Helden; und viel Bäume
Sind, und die Städte daselbst gestanden,
Sichtbar, gleich einem sinnigen Mann; jetzt sind
Die Helden tot, die Inseln der Liebe sind
Entstellt fast. So muß übervorteilt,
Albern doch überall sein die Liebe.
Die Helden tot, die Inseln der Liebe sind
Entstellt fast. So muß übervorteilt,
Albern doch überall sein die Liebe.
Ihr weichen Tränen, löschet das Augenlicht
Mir aber nicht ganz aus; ein Gedächtnis doch,
Damit ich edel sterbe, laßt, ihr
Trügrischen, Diebischen, mir nachleben.
Mir aber nicht ganz aus; ein Gedächtnis doch,
Damit ich edel sterbe, laßt, ihr
Trügrischen, Diebischen, mir nachleben.
Το ποίημα με την ονομασία «Thränen», που στην παρούσα μετάφραση αποδίδεται ως «Δάκρυα», φέρεται να γράφτηκε λίγο πριν το 1803. Ανήκει στην ενότητα (χωρίς να είναι βέβαιο ότι τα ποιήματα που την συναπαρτίζουν δόθηκαν από τον ποιητή με την αίσθηση της συγκεκριμμένης ενότητας, και οχι απλώς μιας συνανθολόγησής τους) με τη γενική ονομασία «Nachtgesänge» –στην παρούσα εισαγωγή αποδίδεται ως «Νυχτωδίες»–, η οποία δημοσιεύτηκε το 1805 στο περιοδικό Taschenbuch für das Jahr 1805, ένα δηλαδή έτος πριν τον εγκλεισμό του ποιητή σε φρενολογική κλινική.
