Αποστόλης Αρτινός
ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
«Every love story is a ghost story»
David Foster Wallace
fantasme 1 -«Ίδιος με χλόη που σφύζει σε γη δική σου.
όπου το φως ανθεί.πριν ορισμούς ορίσει και κατακλύσει ορίζοντες.
μη φοβηθείς το λαμπερό σκοτάδι μου που καίει»
fantasme 2 -«Όλες οι φλόγες πάνω στη γη είναι πένθιμες.
fantasme 2 -«Όλες οι φλόγες πάνω στη γη είναι πένθιμες.
άκουσε!
όλες οι γλώσσες τους κραυγές.
δες!
σε γυροφέρνουν»
fantasme 1 -«Γράφε με»
fantasme 2 -«Γράφεσαι.
fantasme 1 -«Γράφε με»
fantasme 2 -«Γράφεσαι.
με τις σκιές που αφήνεις καθώς οι φλόγες σε γυρεύουν.
σπαράζουν πάνω σου.
κοίταξε!
άσε την όραση αυτή να τυφλωθεί»
fantasme 1 -«Να τυφλωθεί.
fantasme 1 -«Να τυφλωθεί.
μια τελετή που στον ρυθμό σου αργοσβήνει
αλλά δεν σβήνει»
fantasme 2 -«Τ’ αγαπημένα μάτια λυπημένα;
fantasme 2 -«Τ’ αγαπημένα μάτια λυπημένα;
πως γίνεται αυτό;
πως γίνεται οι λέξεις σου να σπάνε στην αφή μου;
οι πόροι σου;
αλμύρα;
το αίμα σου;
οι νύχτες και οι μέρες σου;
άκου …
η λέξη σου…»
fantasme 1 -«Η λέξη…
fantasme 1 -«Η λέξη…
η λέξη ακυρώνει την αφή.
ενεργοποίησε την αφή.
απόσβησέ την.
τα δάκτυλά μου,
τα χέρια μου.
εντεινόμενη αφή.
τα χέρια μου.
στις άκρες των χεριών μου».
fantasme 2 -«Είναι σαν να’ χεις κλειδώσει τις αρθρώσεις.
fantasme 2 -«Είναι σαν να’ χεις κλειδώσει τις αρθρώσεις.
να εξαρθρώνεις τον ρυθμό.
μ’ έναν αργό βηματισμό.
αργά».
fantasme 1 -«Κλώνος».
fantasme 2 -«Είμαστε κλώνοι της οδύνης.
fantasme 1 -«Κλώνος».
fantasme 2 -«Είμαστε κλώνοι της οδύνης.
μία αργή, μηχανική, μεταμόρφωση.
συμμορφωνόμαστε σε συμπεράσματα.
πάλιν αυτό μας κατέχει»
Ύστερα ακούγεται μια σιωπή. Η συνδεσμολογία μιας μηχανής. Το χέρι που γράφει. Γραφή.
Αυτός δεν θυμάται. Η πρόνοια του κειμένου κατέγραφε για λογαριασμό του. Ο διάλογος είχε κάπως έτσι:
fantasme 1 -«Σκοπεύω να ταυτίσω αυτό το μουσικό κουτί με τον μελλοντικό αποχωρισμό μας»
fantasme 2 -«Κι’ εγώ θα τραγουδώ στην μουσική του»
fantasme 1 -«Θα σε αγγέλλω στη σκηνή»
fantasme 2 -«Θα σου χορεύω»
fantasme 1 -«Θα σου πετώ ονόματα από κάτω να τρομάζεις»
fantasme 2 -« Άκου!
Ύστερα ακούγεται μια σιωπή. Η συνδεσμολογία μιας μηχανής. Το χέρι που γράφει. Γραφή.
Αυτός δεν θυμάται. Η πρόνοια του κειμένου κατέγραφε για λογαριασμό του. Ο διάλογος είχε κάπως έτσι:
fantasme 1 -«Σκοπεύω να ταυτίσω αυτό το μουσικό κουτί με τον μελλοντικό αποχωρισμό μας»
fantasme 2 -«Κι’ εγώ θα τραγουδώ στην μουσική του»
fantasme 1 -«Θα σε αγγέλλω στη σκηνή»
fantasme 2 -«Θα σου χορεύω»
fantasme 1 -«Θα σου πετώ ονόματα από κάτω να τρομάζεις»
fantasme 2 -« Άκου!
γράφει κανείς;
ακούω γράμματα να σβήνουν και να γράφονται»
fantasme 1 -«Τα ίχνη από βήματα στο δάπεδο, γραφή.
fantasme 1 -«Τα ίχνη από βήματα στο δάπεδο, γραφή.
οι ήχοι απ’ το μουσικό κουτί, γραφή.
και ότι γράφεται δεν ζει κι εσύ πεθαίνεις»
fantasme 2 -«Μαύρο, απύθμενο, μελάνι»
fantasme 1 -«Γι’ αυτό να γράφεις μ’ ενοχή για την ζωή»
fantasme 2 -«Για την γυμνότητά της που ’ναι ορατή»
fantasme 1 -«Περίκλειστη μες’ τη γυμνότητά της»
fantasme 2 -«Νεκρόφιλη»
fantasme 1 -«Φυτεύει λέξεις μες’ τα σώματα»
fantasme 2 -«Μαύρες τουλίπες»
fantasme 1 -«Υγρές,στο μέσον της ερήμου»
fantasme 2 -«Όπως το λες»
fantasme 2 -«Μαύρο, απύθμενο, μελάνι»
fantasme 1 -«Γι’ αυτό να γράφεις μ’ ενοχή για την ζωή»
fantasme 2 -«Για την γυμνότητά της που ’ναι ορατή»
fantasme 1 -«Περίκλειστη μες’ τη γυμνότητά της»
fantasme 2 -«Νεκρόφιλη»
fantasme 1 -«Φυτεύει λέξεις μες’ τα σώματα»
fantasme 2 -«Μαύρες τουλίπες»
fantasme 1 -«Υγρές,στο μέσον της ερήμου»
fantasme 2 -«Όπως το λες»
Οι παραπάνω στίχοι είναι απόσπασμα ενός διαλεκτικού ποίηματος μεγάλης εκτάσεως και εν εξελίξει.